คำพูดที่ทำให้ไม่มีเพื่อน

#คำพูดที่ทำให้ไม่มีเพื่อน อ้วนไปกินปิ้งย่างกับเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย วัตถุประสงค์ของมื้อนั้นคือ ให้เพื่อนคนนึงได้ปรับทุกข์เรื่องงาน เพราะเพื่อนเพิ่งย้ายจากงานเดิมที่ทำมา 22 ปี ไปสู่องค์กรใหม่ในวัย 44 ก่อนล่ำลาจากกันที่ลานจอดรถ เพื่อนคนนั้น พูดขึ้นมาว่า “ชีวิตนี้ถ้าไม่มีเพื่อน ชั้นต้องแย่แน่ๆ” ทั้งกลุ่มต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วยกันหงึกหงัก และบอกว่าพวกเราโชคดีแค่ไหนที่มีกันและกันแบบนี้ สุข ทุกข์ เหงา เศร้า ก็ได้เล่า ได้แบ่งปัน และพาลนึกถึงคนที่ไม่มีเพื่อน ตัวคนเดียว ว่าน่าสงสารแค่ไหน จากประสบการณ์ของอ้วน คนไม่มีเพื่อน ส่วนใหญ่มักจะมีคำพูดซ้ำๆกันแบบนี้ค่ะ 1. เวลาเพื่อนนัดเจอกัน มักจะมีข้อแก้ตัวที่เป็นกิจวัตรประจำ “ติดจริงๆ ทุกเสาร์ อาทิตย์ เพราะต้องพาลูกไปเรียนพิเศษ” คนแบบนี้คงเจอกันได้หลังจากลูกสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้ว 2. “นัดกินชาบูกันเหรอ ไม่ชอบชาบูอ่ะ ถ้านัดกินอย่างอื่น ไปด้วยแน่นอน” เชื่อเถอะ นัดกินอะไร คนแบบนี้ก็ไม่เคยมา 3. เวลาที่เพื่อนสั่งอาหารอะไรที่ตัวเองไม่ชอบ “จะสั่งผัดหอยลายเหรอ แต่เราไม่กินนะ” จริงๆ ไม่ต้องพูดหรอกค่ะ ก็สั่งที่เรากิน ไอ้ที่เราไม่อยากกิน ก็ไม่ต้องบอก เพราะคนอื่นเขาอยากกิน 4. “เราไม่ได้ดื่มเหล้า หักค่าเหล้าออกก่อนดีไหมแล้วค่อยหารกัน จะได้แฟร์ๆ” จ๊ะ..... 5. เพื่อนโทรมาปรึกษาปัญหาชีวิต ฟังทุกข์ของเพื่อนได้ 3 วิ ก็สวนด้วยทุกข์ของตัวเอง “เรื่องของชั้นมันแย่กว่าแกอีก......บลา บลา บลา” อีก 20 นาที ความทุกข์ของตัวเองใหญ่กว่าของเพื่อนเสมอ ใครบอกว่ากับเพื่อน ไม่ต้องมีมารยาทหรอก ไม่จริงนะคะ มารยาทเป็นเรื่องที่ต้องมีทุกที่ สิ่งที่เราพูดออกไปทุกคำมันสื่อถึงทัศนคติของเรา ว่าเราคิดกับเรื่องนี้อย่างไร ที่สำคัญรักจะมีเพื่อน ต้องเฉือนความสุขของตัวเองลงบ้าง อย่ายึดแค่ความพึงพอใจของตัวเอง มิตรภาพจะเกิดได้มันต้องแชร์ๆความสุขกัน แชร์ๆกันไม่ได้หมายความว่าในทุกๆสถานการณ์เราต้องได้เท่าๆกับที่เพื่อนได้ ไม่จำเป็นเลยค่ะ ความสุขบางครั้งเกิดจากเราเห็นเพื่อนมีความสุข เธอสุขบ้าง ฉันสุขบ้าง สลับๆกันไป เวลาเหงา ไม่มีเพื่อน มันทรมานจริงๆนะคะ