พูดไม่เก่ง....ก็คุยสนุกได้

ใน workshop ศิลปะการสนทนา ที่อ้วนเพิ่งจัดไป มีท่านนึงถามอ้วนขึ้นมาว่า

“จะเป็นคนคุยสนุกได้ยังไงคะ เป็นคนพูดไม่เก่งเลย”

อ้วนเลยยกตัวอย่างเพื่อนรักคนนึงให้ฟังค่ะ เป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกันสมัย ม.ต้นที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ จ.นครศรีธรรมราช แล้วมาเจอกันอีกทีที่โรงเรียนเตรียมอุดม อ้วนเป็นเด็กศิลป์-ฝรั่งเศส แต่เค้าเป็นเด็กวิทย์-คณิต ได้ทุนการศึกษาจากรัฐวิสาหกิจที่นึงไปเรียนต่อวิศวะตั้งแต่ปริญญาตรี โท เอก ที่สหรัฐอเมริกา เป็นคนเรียนเก่งมากๆ

โดยบุคลิกเป็นคนพูดน้อยมากค่ะ น้อยจริงๆ แต่เป็นคนชอบสังสรรค์ พบปะเพื่อนฝูง ชวนไม่ยากเลยค่ะ ไปไหนไปกันตลอด เวลาไปด้วยกันก็จะไม่ค่อยชอบพูด แต่ชอบตั้งคำถาม และชอบฟัง ฟังแบบตั้งใจฟังแล้วก็ถามต่อ เค้าจะไม่ชอบพูดขึ้นมากลางวงสนทนา แต่จะชอบถามโน่นนั่นนี่กับคนที่นั่งข้างๆ คนในวงสนทนาเค้าคุยไรกัน นี่ก็จะหัวเราะแล้วก็ขำไปกับเขา แต่ไม่ค่อยพูดหรอกค่ะ ชอบมานั่งฟัง นั่งหัวเราะ

ที่สำคัญเวลาแก๊งค์เพื่อน ม.ต้นกลุ่มนี้อ้วนจะไปไหนกัน ก็ขาดเค้าคนนี้ไม่ได้นะคะ ถ้าไม่ติดภาระกิจสำคัญจริงๆเค้าก็จะมาทุกทีไม่มีขาด เป็นคนเพื่อนเยอะมาก มีหลายกลุ่ม ทั้งกลุ่มที่ทำงาน กลุ่มเพื่อนเรียนเตรียมอุดมฯ กลุ่มเพื่อนเรียนที่อเมริกา เพิ่งสละโสดไปเมื่อปีกว่าๆ คนมางานแต่งเยอะมากค่ะ เพราะเป็นที่รักของทุกคน

พูดเก่งจึงไม่ได้ทำให้เป็นคุยสนุกเท่ากับเป็นคนฟังเก่งนะคะ คนพูดเก่งมากหลายคนต่างหากที่กลายเป็นคนคุยได้น่าเบื่อมาก พูดอย่างเดียว ไม่ฟังคนอื่นเลย

การสนทนาเป็นเรื่องของปฏิสัมพันธ์ระหว่างกัน เมื่อมีคนพูดก็ต้องมีคนฟัง และต้องฟังอย่างตั้งใจ ไม่ใช่ฟังอย่างเลื่อนลอย

การตั้งใจฟังคู่สนทนาที่อยู่ตรงหน้าคือการให้เกียรติ ให้ความสำคัญ ให้ความรัก เสียยิ่งกว่าคำปลอบประโลมหรือกำลังใจใดๆ

ถ้าอยากเป็นคนคุยสนุก เป็นที่รักของคนรอบข้าง ไม่ต้องไปกังวลเรื่องพูดไม่เก่งนะคะ ฟังเก่ง มีเสน่ห์กว่าเยอะค่ะ

#การสนทนา #การสื่อสาร #การฟัง #การพูด #ไมตรีจิต #conversation #communication #listening #speaking #rapport #selfimprovement